ေပၚပ်ဴလာျမန္မာ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးသံကို မက္မက္ေမာေမာ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ လူထုနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အၾကားမွာ နားမခံ သာေအာင္ျမည္ဟီး သြားတာကေတာ့ နတ္ ဆိုးရဲ႕ဗိန္းေဗာင္းသံေတြပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျပည္သူ႕ ဂုဏ္ရည္ဆုေပး ပြဲက ဖိတ္ၾကားလို႔ အေမရိကကို ေရာက္ ေနၾကတဲ့ အသင္း ဥကၠ႒နဲ႕အတြင္းေရးမွဴး လည္းျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ေမာင္နဲ႔ညီမ ကိုေက်ာ္သူ နဲ႔ မေရႊဇီးကြက္ တို႔ကလည္း အသင္းကို လွမ္းၿပီး ဘာလုပ္ၾကမလဲလို႔ ကြၽန္မဆီကို အီးေမးလ္ လွမ္းပို႔တယ္။ ကြၽန္မခရီးထြက္ ေနခ်ိန္ ကခ်င္စစ္ေဘး ဒုကၡသည္ေတြ ကိစၥမွာ လည္း အသင္း အတြင္းေရးမွဴး မေရႊဇီးကြက္က ကိုယ္တိုင္သြားၿပီး ကူညီလွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ အသင္းရဲ႕ကိစၥ အဝဝမွာ တာဝန္အရွိဆုံးက ကြၽန္မျဖစ္ေနေတာ့ ဒီကိစၥ ဟာမလြဲမေသြ ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၂ဝ၁၂၊ ဇြန္လ ၁၄ရက္ေန႔မွာ ကြၽန္မတို႔ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္)က ရခိုင္ေဒသမွာ ရွိတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ ကိုေထာက္ပ့ံ ကူညီ လွဴဒါန္းဖို႔ အ တြက္ အလွဴ ေငြက်ပ္သိန္းႏွစ္ရာ မတည္ၿပီး ရခိုင္ကို ခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္မွဴး ကိုေစာညီစံနဲ႔ အဖြဲ႕က ေမာ္ေတာ္ကား အကူအညီေပးတဲ့ ‘ေရႊျပည္သစ္’ ကုန္တင္ ယာဥ္ႀကီးနဲ႔ ေခါက္ဆြဲေျခာက္၊ ေကြကာအုပ္၊ ေကာ္ဖီမစ္၊ ဘီစကြတ္ စတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ အာဟာရမ်ားနဲ႔ အဝတ္အထည္ေတြ တင္ၿပီး ည၁၁နာရီ မွာ စတင္ ခရီးႏွင္ၾကပါတယ္။
ကြၽန္မနဲ႔ စာရင္းအဖြဲ႕က ေဒၚႏွင္းႏွင္းယု၊ အခ်ိန္ျပည့္ အမႈေဆာင္ ကိုၿဖိဳးကိုကို တို႔က ေငြ နဲ႔အတူ ဇြန္လ၁၅ရက္ မနက္ေလယာဥ္နဲ႔ စစ္ေတြကို သြားၿပီး စစ္ေတြနာေရး ကူညီမႈ အသင္း နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔၊ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြသြား ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ဖို႔ အတြက္ ေလဆိပ္ကို ဆင္းခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ရာသီဥတု မေကာင္း လို႔ ေလယာဥ္ မထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ၁၆ ရက္ေန႔ မနက္က်မွပဲ ေလယာဥ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ စစ္ေတြကို ေရာက္ၿပီး လာႀကိဳေနၾကတဲ့ စစ္ေတြနာေရး ကူညီမႈ အသင္း ဥကၠ႒ ဦးသန္းေရႊ၊ အတြင္း ေရးမွဴး ဦးေအာင္ေက်ာ္ဇံ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြကို ဆက္တိုက္ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚမွာ တင္ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း ၅၃ ခုျဖစ္ေနတာကို စာရင္းနဲ႔ တကြ အတိအက် သိလုိက္ရေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္ ရင္ေမာသြားပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္း ေတြ၊ မူလတန္းေက်ာင္းေတြ၊ နီးစပ္ရာေနရာ ေတြကို ထြက္ေျပး ခိုလႈံေနၾကတဲ့သူေတြ ေနရာ အႏွံ႕ပါပဲ။ မီးေလာင္ျပင္ေတြ၊ အေဆာက္အအုံ အပ်က္ေတြ၊ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေနၾကတဲ့၊ ဝမ္းနည္း အားငယ္ေနၾကတဲ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ စားေနၾကတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ၊ သက္ႀကီး ရြယ္အို ေတြ၊ ကေလး လူမမယ္ေတြ၊ မိခင္ေလာင္း ကိုယ္ဝန္သည္ေတြ၊ ကေလးေမြးၿပီးစ ေသြးႏု သားႏု မိခင္ေတြ..ေနရာအႏွံ႕မွာ ေတြ႕ေနရ ေတာ့ ကြၽန္မ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထား တဲ့ စိတ္နဲ႔အယူဝါဒ မတူေသာ္ လည္း အျပန္ အလွန္ ေလးစားမႈနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ေရး မူဝါဒကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ဆန္႔က်င္ေနၾကပါ လိမ့္လို႔ ရခိုင္ေဒသရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ပိုၿပီးေတာ့ ရင္ေလး သြားရပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲ အဓိ႒ာန္ ေက်ာင္းကယ္ဆယ္ေရးစခန္း၊ ဦးရဲေက်ာ္သူေက်ာင္း၊ ရြာႀကီး ေျမာက္အ.မ.က၊ ျဂစ္ေခ်ေက်ာင္းတိုက္၊ အာေသာကာ႐ုံေက်ာင္း၊ ထီးဆြဲေက်ာင္း တုိက္၊ ဆင္ကူး ေက်ာင္းတိုက္၊ ျဂစ္ဘက္ ေက်ာင္း တိုက္၊ က်ား႐ုပ္ေက်ာင္းတိုက္၊ တန္ဂိုးေက်ာင္းတိုက္၊ ပုသိမ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ေရႊေစတီေက်ာင္း၊ ဒက္ေဂါင္းေက်ာင္း၊ပုညာရာမ ေက်ာင္းစတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြမွာ ရွိၾကတဲ့ မိသားစု ေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္စု စာရင္းေတြကို ေတာင္းၿပီး တစ္အိမ္ေထာင္ကို ငါးေထာင္က်ပ္ႏႈန္းစီ လက္ထိ လက္ေရာက္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္မမသြားခင္ ျမန္မာ စာနယ္ဇင္း သမဂၢက အလွဴေငြ က်ပ္တစ္သိန္းကို ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြမွာ ရွိတဲ့ ရင္ခြင္ပိုက္ ကေလး ငယ္ေလးေတြနဲ႔ အားကိုးရာ မဲ့ေနၾက သူေတြ အတြက္ ကေလးမုန္႔ဖိုးေလးေတြ ခြဲေဝ လွဴခဲ့ေပးပါဆိုလို႔ စာအိတ္ေလးေတြနဲ႔ခြဲ ထည့္ၿပီး ‘ျမန္မာစာနယ္ဇင္း သမဂၢအလွဴေငြ’လို႔ စာအိတ္ေပၚ မွာေရးၿပီး အသင့္ယူ သြားတာမို႔ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြမွာေတြ႕တဲ့ ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္ေလးေတြ၊ ရင္ခြင္ပိုက္ထားတဲ့ မိခင္ေတြကို အလွဴရွင္ရဲ႕ ဆႏၵအတိုင္း သီးသန္႔ လွဴေပးျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။
စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ ပုဒ္မ၁၄၄ မ႐ုပ္သိမ္းေသး တာေၾကာင့္ ညေန၆နာရီ မထိုးခင္ ကြၽန္မတို႔ အစီအစဥ္ကို ရပ္လိုက္ရၿပီး၊ ၁၇ရက္ေန႔ မနက္ က်ေတာ့ ျပန္စရပါတယ္။ ညက တည္း က ရန္ကုန္က ထြက္လာတဲ့ ပစၥည္းကားက ပုဏၰား ကြၽန္းမွာ ညအိပ္ၿပီး မနက္ေစာေစာ ျပန္ထြက္ လာမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ကားအဖြဲ႕ကို ေစာင့္ ရင္းမနက္ပိုင္း ၿပီး တန္သေလာက္ၿပီးေအာင္ အခ်ိန္ကိုက္ လႈပ္ရွားရပါတယ္။
စစ္ေတြ နာေရး ကူညီမႈအသင္း အတြင္းေရးမွဴး ဦးေအာင္ေက်ာ္ဇံနဲ႔ အဖြဲ႕ ကလည္း ကြၽန္မတို႔ကို ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း ေတြကို အခ်ိန္မလင့္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ ကူညီ ေပးတာမို႔ အေတာ္ ခရီးေရာက္ပါတယ္။ ၁၇ရက္ေန႔ မနက္ ထြက္ထြက္ခ်င္းမွာ ကြၽန္မတို႔ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ျပည္သူ႕ေဆး႐ုံႀကီးမွာ မဆင္းရ ေသးတဲ့ လူနာမ်ားထံ သြား ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လူနာတစ္ဦးကို ေငြသံုးေသာင္း လွဴဒါန္းခဲ့ပါ တယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ဓားဒဏ္ရာ၊ က်ည္သင့္ ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ ေဝဒနာ ခံစားေနၾက ရရွာတဲ့ ဦးေမာင္ညြန္႔ (၃၉)ႏွစ္၊ ကိုေမာင္ေမာင္သန္း (၃၉)ႏွစ္၊ ေမာင္ လွလွရွည္ (၃၂)၊ ကိုေက်ာ္မင္းထြန္း (၃၂)ႏွစ္နဲ႔ ကိုေအာင္သန္းလင္း (၂၄)ႏွစ္တို႔ပါ။
စစ္ေတြနာေရး ကူညီမႈအသင္းက စစ္ေတြျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးမွာ အေရးေပၚ လူနာေတြကို လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါးနဲ႔ ေဆးပစၥည္းေတြ ဒိုင္ခံေထာက္ပံ့ေနတာေၾကာင့္ အဲဒီ အတြက္ လည္း အလွဴေငြက်ပ္ ဆယ္သိန္းတိတိ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကေန ေက်ာင္းတိုက္ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ ဆက္သြားဖို႔ ျပင္ေနတုန္း ကိုေစာညီစံ နဲ႔အဖြဲ႕ ရဲ႕ ပစၥည္းေတြတင္ ထားတဲ့ ကားႀကီးဝင္လာပါတယ္။ ေရာက္ ေရာက္ခ်င္းပဲ သူတို႔က ပုဏၰားကြၽန္းမွာ ဒုကၡသည္ စခန္းတစ္ခု ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ ကေလးေတြ သိပ္မ်ားေ နၿပီး ေနထိုင္မေကာင္း ၾကသူမ်ား ေဆးဝါးလိုအပ္ လ်က္ ရွိေၾကာင္း၊ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာစရာ အလားအလာေတြ မ်ားေၾကာင္း စိုးရိမ္တႀကီး ေျပာျပလို႔ ကြၽန္မ တို႔လူအင္ အား လည္း မ်ားလာၿပီမို႔ ႏွစ္ဖြဲ႕ ခြဲၿပီး ကူဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။
ပုဏၰားကြၽန္း အတြက္က အစားအစာ၊ အာဟာရနဲ႔ ေဆးဝါးေတြ လိုတာမို႔ ေဒၚႏွင္း ႏွင္းယုက ေဆးဆုိင္သြားၿပီး ဓာတ္ဆား၊ ေဆးဝါးနဲ႔ ေရသန္႔ေတြ ဝယ္ၿပီး ကိုေစာညီစံ တို႔အဖြဲ႕ က ပုဏၰားကြၽန္း သြားဖို႔ ကားတစ္စီးငွားၿပီး ပစၥည္းေတြ ခြဲတင္ေနတုန္း ေစာင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ ေလးမွာ ကြၽန္မတို႔ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚက ကယ္ ဆယ္ေရး စခန္း ၆ခုေလာက္ ထပ္သြား ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာ စခန္း အေသးေလးေတြ ကို ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ အဖြဲ႕က ႏွစ္ ေက်ာင္း၊ သုံးေက်ာင္းေလာက္ ေပါင္းေပးထား တာမို႔ ပိုၿပီး ထိေရာက္ေအာင္ ျမင္ပါတယ္။
ပစၥည္းေတြ တင္ၿပီးေတာ့ စစ္ေတြမွာေန တဲ့ ပုဏၰားကြၽန္းက ေဒသခံတစ္ဦးက ကြၽန္မ တို႔နဲ႔ အတူ လိုက္ခဲ့ၿပီး ကိုေစာညီစံနဲ႔ အဖြဲ႕ကို စစ္ေတြၿမိဳ႕က မေရာက္ရေသးတဲ့ ကယ္ဆယ္ ေရး စခန္းေတြဆီ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဇံက ဆက္ ပို႔ေပးပါတယ္။
ပုဏၰားကြၽန္း ေလာကမာရဇိန္ ဘုရား ဝင္း ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ကိုေရာက္ေတာ့ စခန္း တာဝန္ခံ ဦးျမင့္ဝင္းလႈိင္၊ ေဒါက္တာ ေစာမင္းနဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမႀကီး ေဒၚမိုမိုထြန္း တို႔နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ကြၽန္မတို႔ဆီမွာပါသြားတဲ့ ေဆးဝါး နဲ႔ စားစရာပစၥည္းေတြကို လွဴေတာ့ ဝမ္းသာ အားရပဲ လက္ခံၾကပါတယ္။ ပုဏၰားကြၽန္း နာေရးကူညီမႈ အသင္း ဥကၠ႒ ဦးစံလွေဘာ္ ေရာက္လာၿပီး စကားေျပာၾကေတာ့ ပုဏၰားကြၽန္းမွာလည္း ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း၁ဝခု ရွိေနတာကို သိရျပန္တယ္။ ပုဏၰားကြၽန္းက ဘာျပႆနာ မွမျဖစ္ ခဲ့တဲ့ေနရာမို႔လို႔ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ရွိ ေနရတာလဲ၊ စခန္းထဲက သူေတြက ဘယ္က သူေတြလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ စစ္ေတြ ဘက္ကေန ေဘးလြတ္ရာကို ေျပးလာၾကရတဲ့ သူေတြလို႔ သိရပါတယ္။ သက္ႀကီး ရြယ္အိုေတြ၊ ကေလးေတြ၊ မိန္းမေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ သည္ေတြ၊ ကေလး မီးဖြားၿပီးစ ရက္ သားေလး ေတြ၊ မသန္စြမ္းေလးေတြလည္း ေတြ႕ရပါ တယ္။ မီးေဘးသင့္လာတဲ့ သူေတြ အေတာ္မ်ား ပါတယ္။ ပိုက္ဆိပ္၊ ေက်းေတာ၊ ဗ်ဳိင္းျဖဴ၊ဓည ဝတီ၊ နာဇီ၊ မင္းဂံ၊ သဲခုံ၊ ရြာႀကီးေျမာက္၊ ရြာ သာယာ၊ ေရႊျပည္သာ၊ မင္းဒေရာ၊ ကန္ ေတာ္ႀကီး စတဲ့ ရြာေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြကသူေတြ ပါ။ ေလာကမာရဇိန္ ဘုရားထဲမွာေတာ့ ရက္ပိုင္း အတြင္း ေမြးဖြားေတာ့မယ့္ ကိုယ္ဝန္သည္ ေလးဦးကို သူနာျပဳ ဆရာမႀကီးက အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ ေဆး႐ုံပို႔ ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီစခန္း ေရာက္ၿပီးမွ ကေလးမီးဖြားတဲ့သူ တစ္ဦးကို ေတာ့ ပုဏၰားကြၽန္းေဆး႐ုံမွာ သြားၾကည့္ၿပီး ေငြက်ပ္သုံးေသာင္းလွဴခဲ့ၾကပါတယ္။ စခန္းကို ကြၽန္မတို႔ လွဴလိုက္တဲ့ ေဆးဝါးေတြ ဟာ အလြန္ အသုံးဝင္မွာပါ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ တစ္ေန႔ကို လူ၆ဝေလာက္ ကုသေပး ရတယ္လို႔ သိရ လို႔ပါပဲ။
ပုဏၰားကြၽန္းမွာ ေလာကမာရဇိန္ ဘုရားဝင္း ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း အျပင္ ကြၽဲထိုး ေက်ာင္းကယ္ဆယ္ေရး စခန္းနဲ႔ စပါထားဘုန္း ႀကီးေက်ာင္း ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ အတြက္ လည္း အလွဴပစၥည္းေတြ ပို႔ထားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က စစ္ေတြမွာ မဏိရတနာ ေက်ာင္း၊ ေကာတ႑ေက်ာင္း၊ ပညာေဇာတ ေက်ာင္း၊ ေဇယ်ာဘုမၼိေက်ာင္း၊ အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းတိုက္၊ ကယုေခ်ာင္းေက်ာင္း၊ ဦးဝါ ယမေက်ာင္း၊ ျပည္ေတာ္သာ/ေျမာက္စံျပ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္၊ ဥာဏိကာရာမေက်ာင္း၊ သုခိတာ႐ုံ ေက်ာင္းတိုက္၊ ေတဇသုခေက်ာင္းတိုက္၊ စသုံးလုံး ရခိုင္ျပည္နယ္ ႐ုံး၊ ဗုေဒၶါေမာ္ေက်ာင္း၊ လမ္းမေတာ္ေက်ာင္း၊ ေရႊျပားေက်ာင္း၊ သဒၵမၼေဇာတိကာ႐ုံေက်ာင္း၊ စိတၱသုခေက်ာင္း ၊ ပင္းဝါေက်ာင္း တို႔မွာရွိတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း ၁၈ခုမွာ လည္း မိသားစု တိုင္း အတြက္ တစ္မိသားစုကို ေငြက်ပ္ ငါးေထာင္စီကို လက္ဝယ္ အေရာက္ လွဴဒါန္း ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ၁၈ရက္ေန႔ မနက္မွာ ေတာ့ မ်က္စိအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ မိုးေက်ာ္နဲ႔ ဆရာဝန္၂ဝခန္႔ အလွည့္က် ထိုင္ၿပီး ကုသေပးေနတဲ့၊ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း လည္းဖြင့္ထားတဲ့ ေရႊက႐ုဏာ အခမဲ့ကုသိုလ္ ျဖစ္ေဆးခန္းမွာ အလွဴေငြက်ပ္ ခုနစ္သိန္း လွဴဒါန္းၿပီး ကြၽန္မနဲ႔ ေဒၚႏွင္းႏွင္းယု တို႔ႏွစ္ဦး မနက္ ၉နာရီ မိနစ္၅ဝ ေလယာဥ္ နဲ႔ ရန္ကုန္ ျပန္ႏွင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုေစာညီစံ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ အတူ ကိုၿဖိဳးကိုကို ကိုပါထားခဲ့ၿပီး က်န္ တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြကို ဆက္လွဴဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ရပါတယ္။
ပထမ အဆင့္အေနနဲ႔ အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ လွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလွဴေငြေတြကို နာေရးကူညီမႈ အသင္းရဲ႕မူအတိုင္း အေလ အလြင့္ မရွိေအာင္ လွဴဒါန္းခဲ့တာ က်ပ္သိန္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ ပါတယ္။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး နဲ႔အတူ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ အိုးေပ်ာက္ အိမ္ေပ်ာက္ျဖစ္ ကုန္ၾကတဲ့ မီးေဘး သင့္ သူေတြ အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေတာ္ျဖည့္ဆည္းရဦး မွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ နာေရးကူညီမႈ အသင္းမွာ လည္း ရခိုင္ေဒသ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ အတြက္ လွဴဒါန္းလို သူမ်ားအတြက္ အလွဴ ေငြ လက္ခံေပးၿပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဆက္ လက္ ျဖည့္ဆည္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္လ်က္ ရွိပါ တယ္။
ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးကာလမွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးကို ႀကိဳးပမ္းေနၾကဆဲမွာပဲ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ဒီအၾကမ္းဖက္ ျဖစ္ရပ္ေတြက အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ လွပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လွပတဲ့ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဖစ္လာမွာပါလိမ့္။ လူသားအေတြ အတြက္ အသက္ေဘးမွ ေဝးေအာင္ေျပးေနရတဲ့ ‘ဒုကၡ’ ဆုိတဲ့ေဝါဟာရ ႀကီး ကြယ္ေပ်ာက္ သြားမယ့္ေန႔ တစ္ေန႔ကို ကြၽန္မ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးသံကို မက္မက္ေမာေမာ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူ လူထုနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အၾကားမွာ နားမခံ သာေအာင္ျမည္ဟီး သြားတာကေတာ့ နတ္ ဆိုးရဲ႕ဗိန္းေဗာင္းသံေတြပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ျပည္သူ႕ ဂုဏ္ရည္ဆုေပး ပြဲက ဖိတ္ၾကားလို႔ အေမရိကကို ေရာက္ ေနၾကတဲ့ အသင္း ဥကၠ႒နဲ႕အတြင္းေရးမွဴး လည္းျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ေမာင္နဲ႔ညီမ ကိုေက်ာ္သူ နဲ႔ မေရႊဇီးကြက္ တို႔ကလည္း အသင္းကို လွမ္းၿပီး ဘာလုပ္ၾကမလဲလို႔ ကြၽန္မဆီကို အီးေမးလ္ လွမ္းပို႔တယ္။ ကြၽန္မခရီးထြက္ ေနခ်ိန္ ကခ်င္စစ္ေဘး ဒုကၡသည္ေတြ ကိစၥမွာ လည္း အသင္း အတြင္းေရးမွဴး မေရႊဇီးကြက္က ကိုယ္တိုင္သြားၿပီး ကူညီလွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ အသင္းရဲ႕ကိစၥ အဝဝမွာ တာဝန္အရွိဆုံးက ကြၽန္မျဖစ္ေနေတာ့ ဒီကိစၥ ဟာမလြဲမေသြ ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၂ဝ၁၂၊ ဇြန္လ ၁၄ရက္ေန႔မွာ ကြၽန္မတို႔ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္)က ရခိုင္ေဒသမွာ ရွိတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ ကိုေထာက္ပ့ံ ကူညီ လွဴဒါန္းဖို႔ အ တြက္ အလွဴ ေငြက်ပ္သိန္းႏွစ္ရာ မတည္ၿပီး ရခိုင္ကို ခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္မွဴး ကိုေစာညီစံနဲ႔ အဖြဲ႕က ေမာ္ေတာ္ကား အကူအညီေပးတဲ့ ‘ေရႊျပည္သစ္’ ကုန္တင္ ယာဥ္ႀကီးနဲ႔ ေခါက္ဆြဲေျခာက္၊ ေကြကာအုပ္၊ ေကာ္ဖီမစ္၊ ဘီစကြတ္ စတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ အာဟာရမ်ားနဲ႔ အဝတ္အထည္ေတြ တင္ၿပီး ည၁၁နာရီ မွာ စတင္ ခရီးႏွင္ၾကပါတယ္။
ကြၽန္မနဲ႔ စာရင္းအဖြဲ႕က ေဒၚႏွင္းႏွင္းယု၊ အခ်ိန္ျပည့္ အမႈေဆာင္ ကိုၿဖိဳးကိုကို တို႔က ေငြ နဲ႔အတူ ဇြန္လ၁၅ရက္ မနက္ေလယာဥ္နဲ႔ စစ္ေတြကို သြားၿပီး စစ္ေတြနာေရး ကူညီမႈ အသင္း နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႔၊ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြသြား ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ဖို႔ အတြက္ ေလဆိပ္ကို ဆင္းခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေန႔က ရာသီဥတု မေကာင္း လို႔ ေလယာဥ္ မထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ၁၆ ရက္ေန႔ မနက္က်မွပဲ ေလယာဥ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ စစ္ေတြကို ေရာက္ၿပီး လာႀကိဳေနၾကတဲ့ စစ္ေတြနာေရး ကူညီမႈ အသင္း ဥကၠ႒ ဦးသန္းေရႊ၊ အတြင္း ေရးမွဴး ဦးေအာင္ေက်ာ္ဇံ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြကို ဆက္တိုက္ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚမွာ တင္ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း ၅၃ ခုျဖစ္ေနတာကို စာရင္းနဲ႔ တကြ အတိအက် သိလုိက္ရေတာ့ ကြၽန္မ အေတာ္ ရင္ေမာသြားပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္း ေတြ၊ မူလတန္းေက်ာင္းေတြ၊ နီးစပ္ရာေနရာ ေတြကို ထြက္ေျပး ခိုလႈံေနၾကတဲ့သူေတြ ေနရာ အႏွံ႕ပါပဲ။ မီးေလာင္ျပင္ေတြ၊ အေဆာက္အအုံ အပ်က္ေတြ၊ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ေနၾကတဲ့၊ ဝမ္းနည္း အားငယ္ေနၾကတဲ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ စားေနၾကတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြ၊ သက္ႀကီး ရြယ္အို ေတြ၊ ကေလး လူမမယ္ေတြ၊ မိခင္ေလာင္း ကိုယ္ဝန္သည္ေတြ၊ ကေလးေမြးၿပီးစ ေသြးႏု သားႏု မိခင္ေတြ..ေနရာအႏွံ႕မွာ ေတြ႕ေနရ ေတာ့ ကြၽန္မ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထား တဲ့ စိတ္နဲ႔အယူဝါဒ မတူေသာ္ လည္း အျပန္ အလွန္ ေလးစားမႈနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ေရး မူဝါဒကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ဆန္႔က်င္ေနၾကပါ လိမ့္လို႔ ရခိုင္ေဒသရဲ႕ ေရွ႕ေရးကို ပိုၿပီးေတာ့ ရင္ေလး သြားရပါတယ္။
အဲဒီေန႔မွာပဲ အဓိ႒ာန္ ေက်ာင္းကယ္ဆယ္ေရးစခန္း၊ ဦးရဲေက်ာ္သူေက်ာင္း၊ ရြာႀကီး ေျမာက္အ.မ.က၊ ျဂစ္ေခ်ေက်ာင္းတိုက္၊ အာေသာကာ႐ုံေက်ာင္း၊ ထီးဆြဲေက်ာင္း တုိက္၊ ဆင္ကူး ေက်ာင္းတိုက္၊ ျဂစ္ဘက္ ေက်ာင္း တိုက္၊ က်ား႐ုပ္ေက်ာင္းတိုက္၊ တန္ဂိုးေက်ာင္းတိုက္၊ ပုသိမ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ေရႊေစတီေက်ာင္း၊ ဒက္ေဂါင္းေက်ာင္း၊ပုညာရာမ ေက်ာင္းစတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြမွာ ရွိၾကတဲ့ မိသားစု ေတြရဲ႕ အိမ္ေထာင္စု စာရင္းေတြကို ေတာင္းၿပီး တစ္အိမ္ေထာင္ကို ငါးေထာင္က်ပ္ႏႈန္းစီ လက္ထိ လက္ေရာက္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္မမသြားခင္ ျမန္မာ စာနယ္ဇင္း သမဂၢက အလွဴေငြ က်ပ္တစ္သိန္းကို ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြမွာ ရွိတဲ့ ရင္ခြင္ပိုက္ ကေလး ငယ္ေလးေတြနဲ႔ အားကိုးရာ မဲ့ေနၾက သူေတြ အတြက္ ကေလးမုန္႔ဖိုးေလးေတြ ခြဲေဝ လွဴခဲ့ေပးပါဆိုလို႔ စာအိတ္ေလးေတြနဲ႔ခြဲ ထည့္ၿပီး ‘ျမန္မာစာနယ္ဇင္း သမဂၢအလွဴေငြ’လို႔ စာအိတ္ေပၚ မွာေရးၿပီး အသင့္ယူ သြားတာမို႔ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြမွာေတြ႕တဲ့ ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္ေလးေတြ၊ ရင္ခြင္ပိုက္ထားတဲ့ မိခင္ေတြကို အလွဴရွင္ရဲ႕ ဆႏၵအတိုင္း သီးသန္႔ လွဴေပးျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။
စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ ပုဒ္မ၁၄၄ မ႐ုပ္သိမ္းေသး တာေၾကာင့္ ညေန၆နာရီ မထိုးခင္ ကြၽန္မတို႔ အစီအစဥ္ကို ရပ္လိုက္ရၿပီး၊ ၁၇ရက္ေန႔ မနက္ က်ေတာ့ ျပန္စရပါတယ္။ ညက တည္း က ရန္ကုန္က ထြက္လာတဲ့ ပစၥည္းကားက ပုဏၰား ကြၽန္းမွာ ညအိပ္ၿပီး မနက္ေစာေစာ ျပန္ထြက္ လာမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ကားအဖြဲ႕ကို ေစာင့္ ရင္းမနက္ပိုင္း ၿပီး တန္သေလာက္ၿပီးေအာင္ အခ်ိန္ကိုက္ လႈပ္ရွားရပါတယ္။
စစ္ေတြ နာေရး ကူညီမႈအသင္း အတြင္းေရးမွဴး ဦးေအာင္ေက်ာ္ဇံနဲ႔ အဖြဲ႕ ကလည္း ကြၽန္မတို႔ကို ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း ေတြကို အခ်ိန္မလင့္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ ကူညီ ေပးတာမို႔ အေတာ္ ခရီးေရာက္ပါတယ္။ ၁၇ရက္ေန႔ မနက္ ထြက္ထြက္ခ်င္းမွာ ကြၽန္မတို႔ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ျပည္သူ႕ေဆး႐ုံႀကီးမွာ မဆင္းရ ေသးတဲ့ လူနာမ်ားထံ သြား ၾကည့္ၿပီးေတာ့ လူနာတစ္ဦးကို ေငြသံုးေသာင္း လွဴဒါန္းခဲ့ပါ တယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ ဓားဒဏ္ရာ၊ က်ည္သင့္ ဒဏ္ရာမ်ားနဲ႔ ေဝဒနာ ခံစားေနၾက ရရွာတဲ့ ဦးေမာင္ညြန္႔ (၃၉)ႏွစ္၊ ကိုေမာင္ေမာင္သန္း (၃၉)ႏွစ္၊ ေမာင္ လွလွရွည္ (၃၂)၊ ကိုေက်ာ္မင္းထြန္း (၃၂)ႏွစ္နဲ႔ ကိုေအာင္သန္းလင္း (၂၄)ႏွစ္တို႔ပါ။
စစ္ေတြနာေရး ကူညီမႈအသင္းက စစ္ေတြျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးမွာ အေရးေပၚ လူနာေတြကို လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါးနဲ႔ ေဆးပစၥည္းေတြ ဒိုင္ခံေထာက္ပံ့ေနတာေၾကာင့္ အဲဒီ အတြက္ လည္း အလွဴေငြက်ပ္ ဆယ္သိန္းတိတိ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကေန ေက်ာင္းတိုက္ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ ဆက္သြားဖို႔ ျပင္ေနတုန္း ကိုေစာညီစံ နဲ႔အဖြဲ႕ ရဲ႕ ပစၥည္းေတြတင္ ထားတဲ့ ကားႀကီးဝင္လာပါတယ္။ ေရာက္ ေရာက္ခ်င္းပဲ သူတို႔က ပုဏၰားကြၽန္းမွာ ဒုကၡသည္ စခန္းတစ္ခု ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ ကေလးေတြ သိပ္မ်ားေ နၿပီး ေနထိုင္မေကာင္း ၾကသူမ်ား ေဆးဝါးလိုအပ္ လ်က္ ရွိေၾကာင္း၊ ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာစရာ အလားအလာေတြ မ်ားေၾကာင္း စိုးရိမ္တႀကီး ေျပာျပလို႔ ကြၽန္မ တို႔လူအင္ အား လည္း မ်ားလာၿပီမို႔ ႏွစ္ဖြဲ႕ ခြဲၿပီး ကူဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။
ပုဏၰားကြၽန္း အတြက္က အစားအစာ၊ အာဟာရနဲ႔ ေဆးဝါးေတြ လိုတာမို႔ ေဒၚႏွင္း ႏွင္းယုက ေဆးဆုိင္သြားၿပီး ဓာတ္ဆား၊ ေဆးဝါးနဲ႔ ေရသန္႔ေတြ ဝယ္ၿပီး ကိုေစာညီစံ တို႔အဖြဲ႕ က ပုဏၰားကြၽန္း သြားဖို႔ ကားတစ္စီးငွားၿပီး ပစၥည္းေတြ ခြဲတင္ေနတုန္း ေစာင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ ေလးမွာ ကြၽန္မတို႔ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚက ကယ္ ဆယ္ေရး စခန္း ၆ခုေလာက္ ထပ္သြား ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာ စခန္း အေသးေလးေတြ ကို ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ အဖြဲ႕က ႏွစ္ ေက်ာင္း၊ သုံးေက်ာင္းေလာက္ ေပါင္းေပးထား တာမို႔ ပိုၿပီး ထိေရာက္ေအာင္ ျမင္ပါတယ္။
ပစၥည္းေတြ တင္ၿပီးေတာ့ စစ္ေတြမွာေန တဲ့ ပုဏၰားကြၽန္းက ေဒသခံတစ္ဦးက ကြၽန္မ တို႔နဲ႔ အတူ လိုက္ခဲ့ၿပီး ကိုေစာညီစံနဲ႔ အဖြဲ႕ကို စစ္ေတြၿမိဳ႕က မေရာက္ရေသးတဲ့ ကယ္ဆယ္ ေရး စခန္းေတြဆီ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဇံက ဆက္ ပို႔ေပးပါတယ္။
ပုဏၰားကြၽန္း ေလာကမာရဇိန္ ဘုရား ဝင္း ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ကိုေရာက္ေတာ့ စခန္း တာဝန္ခံ ဦးျမင့္ဝင္းလႈိင္၊ ေဒါက္တာ ေစာမင္းနဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမႀကီး ေဒၚမိုမိုထြန္း တို႔နဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ကြၽန္မတို႔ဆီမွာပါသြားတဲ့ ေဆးဝါး နဲ႔ စားစရာပစၥည္းေတြကို လွဴေတာ့ ဝမ္းသာ အားရပဲ လက္ခံၾကပါတယ္။ ပုဏၰားကြၽန္း နာေရးကူညီမႈ အသင္း ဥကၠ႒ ဦးစံလွေဘာ္ ေရာက္လာၿပီး စကားေျပာၾကေတာ့ ပုဏၰားကြၽန္းမွာလည္း ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း၁ဝခု ရွိေနတာကို သိရျပန္တယ္။ ပုဏၰားကြၽန္းက ဘာျပႆနာ မွမျဖစ္ ခဲ့တဲ့ေနရာမို႔လို႔ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ရွိ ေနရတာလဲ၊ စခန္းထဲက သူေတြက ဘယ္က သူေတြလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ စစ္ေတြ ဘက္ကေန ေဘးလြတ္ရာကို ေျပးလာၾကရတဲ့ သူေတြလို႔ သိရပါတယ္။ သက္ႀကီး ရြယ္အိုေတြ၊ ကေလးေတြ၊ မိန္းမေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ သည္ေတြ၊ ကေလး မီးဖြားၿပီးစ ရက္ သားေလး ေတြ၊ မသန္စြမ္းေလးေတြလည္း ေတြ႕ရပါ တယ္။ မီးေဘးသင့္လာတဲ့ သူေတြ အေတာ္မ်ား ပါတယ္။ ပိုက္ဆိပ္၊ ေက်းေတာ၊ ဗ်ဳိင္းျဖဴ၊ဓည ဝတီ၊ နာဇီ၊ မင္းဂံ၊ သဲခုံ၊ ရြာႀကီးေျမာက္၊ ရြာ သာယာ၊ ေရႊျပည္သာ၊ မင္းဒေရာ၊ ကန္ ေတာ္ႀကီး စတဲ့ ရြာေတြ၊ ရပ္ကြက္ေတြကသူေတြ ပါ။ ေလာကမာရဇိန္ ဘုရားထဲမွာေတာ့ ရက္ပိုင္း အတြင္း ေမြးဖြားေတာ့မယ့္ ကိုယ္ဝန္သည္ ေလးဦးကို သူနာျပဳ ဆရာမႀကီးက အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ ေဆး႐ုံပို႔ ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီစခန္း ေရာက္ၿပီးမွ ကေလးမီးဖြားတဲ့သူ တစ္ဦးကို ေတာ့ ပုဏၰားကြၽန္းေဆး႐ုံမွာ သြားၾကည့္ၿပီး ေငြက်ပ္သုံးေသာင္းလွဴခဲ့ၾကပါတယ္။ စခန္းကို ကြၽန္မတို႔ လွဴလိုက္တဲ့ ေဆးဝါးေတြ ဟာ အလြန္ အသုံးဝင္မွာပါ။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ တစ္ေန႔ကို လူ၆ဝေလာက္ ကုသေပး ရတယ္လို႔ သိရ လို႔ပါပဲ။
ပုဏၰားကြၽန္းမွာ ေလာကမာရဇိန္ ဘုရားဝင္း ကယ္ဆယ္ေရးစခန္း အျပင္ ကြၽဲထိုး ေက်ာင္းကယ္ဆယ္ေရး စခန္းနဲ႔ စပါထားဘုန္း ႀကီးေက်ာင္း ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ အတြက္ လည္း အလွဴပစၥည္းေတြ ပို႔ထားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က စစ္ေတြမွာ မဏိရတနာ ေက်ာင္း၊ ေကာတ႑ေက်ာင္း၊ ပညာေဇာတ ေက်ာင္း၊ ေဇယ်ာဘုမၼိေက်ာင္း၊ အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းတိုက္၊ ကယုေခ်ာင္းေက်ာင္း၊ ဦးဝါ ယမေက်ာင္း၊ ျပည္ေတာ္သာ/ေျမာက္စံျပ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္၊ ဥာဏိကာရာမေက်ာင္း၊ သုခိတာ႐ုံ ေက်ာင္းတိုက္၊ ေတဇသုခေက်ာင္းတိုက္၊ စသုံးလုံး ရခိုင္ျပည္နယ္ ႐ုံး၊ ဗုေဒၶါေမာ္ေက်ာင္း၊ လမ္းမေတာ္ေက်ာင္း၊ ေရႊျပားေက်ာင္း၊ သဒၵမၼေဇာတိကာ႐ုံေက်ာင္း၊ စိတၱသုခေက်ာင္း ၊ ပင္းဝါေက်ာင္း တို႔မွာရွိတဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း ၁၈ခုမွာ လည္း မိသားစု တိုင္း အတြက္ တစ္မိသားစုကို ေငြက်ပ္ ငါးေထာင္စီကို လက္ဝယ္ အေရာက္ လွဴဒါန္း ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ၁၈ရက္ေန႔ မနက္မွာ ေတာ့ မ်က္စိအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာ မိုးေက်ာ္နဲ႔ ဆရာဝန္၂ဝခန္႔ အလွည့္က် ထိုင္ၿပီး ကုသေပးေနတဲ့၊ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္း လည္းဖြင့္ထားတဲ့ ေရႊက႐ုဏာ အခမဲ့ကုသိုလ္ ျဖစ္ေဆးခန္းမွာ အလွဴေငြက်ပ္ ခုနစ္သိန္း လွဴဒါန္းၿပီး ကြၽန္မနဲ႔ ေဒၚႏွင္းႏွင္းယု တို႔ႏွစ္ဦး မနက္ ၉နာရီ မိနစ္၅ဝ ေလယာဥ္ နဲ႔ ရန္ကုန္ ျပန္ႏွင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုေစာညီစံ တို႔အဖြဲ႕နဲ႔ အတူ ကိုၿဖိဳးကိုကို ကိုပါထားခဲ့ၿပီး က်န္ တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြကို ဆက္လွဴဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ရပါတယ္။
ပထမ အဆင့္အေနနဲ႔ အလွဴရွင္ေတြရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ လွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလွဴေငြေတြကို နာေရးကူညီမႈ အသင္းရဲ႕မူအတိုင္း အေလ အလြင့္ မရွိေအာင္ လွဴဒါန္းခဲ့တာ က်ပ္သိန္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ ပါတယ္။ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး နဲ႔အတူ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ အိုးေပ်ာက္ အိမ္ေပ်ာက္ျဖစ္ ကုန္ၾကတဲ့ မီးေဘး သင့္ သူေတြ အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေတာ္ျဖည့္ဆည္းရဦး မွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ နာေရးကူညီမႈ အသင္းမွာ လည္း ရခိုင္ေဒသ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းေတြ အတြက္ လွဴဒါန္းလို သူမ်ားအတြက္ အလွဴ ေငြ လက္ခံေပးၿပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဆက္ လက္ ျဖည့္ဆည္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္လ်က္ ရွိပါ တယ္။
ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးကာလမွာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးကို ႀကိဳးပမ္းေနၾကဆဲမွာပဲ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ဒီအၾကမ္းဖက္ ျဖစ္ရပ္ေတြက အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ လွပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လွပတဲ့ျမန္မာႏိုင္ငံ ျဖစ္လာမွာပါလိမ့္။ လူသားအေတြ အတြက္ အသက္ေဘးမွ ေဝးေအာင္ေျပးေနရတဲ့ ‘ဒုကၡ’ ဆုိတဲ့ေဝါဟာရ ႀကီး ကြယ္ေပ်ာက္ သြားမယ့္ေန႔ တစ္ေန႔ကို ကြၽန္မ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါတယ္။
သန္းျမင့္ေအာင္
No comments:
Post a Comment