ျမန္မာ့နယ္ေျမ အစဥ္ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရး၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား လံုၿခံဳေရး ႏွင့္ ဘဂၤါလီ စိမ့္ဝင္မွဳ တားဆီးကာကြယ္ေရး

by Thu Yein Win on Tuesday, 12 June 2012 at 21:41 ·

”တရားမွ်တ၊ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ ့မေသြ

တို ့ျပည္၊ တို ့ေျမ

မ်ားလူခပ္သိမ္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေစဘို ့

ခြင့္တူညီမွ်၊ ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ျပည္ တို ့ျပည္၊ တို ့ေျမ

ျပည္ေထာင္စု အေမြ၊ အျမဲတည္တံ့ေစ အဓိဌာန္ ျပဳေပ၊ ထိန္းသိမ္း စို ့ေလ။…”

ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းရဲ ့နိဒါန္း စာသားေလးဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အႏွစ္သာရရွိလွတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္ ဘိုးဘြားေတြ ေမွ်ာ္မွန္း ခဲ့တဲ့ ဒီရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ေတြကိုေတာ့ ဒီေန ့အထိ ေရာက္ရွိျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ဘိုးဘြားေတြရဲ ့ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္ရွိေသးတာထက္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ ဘိုးဘြားေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု အေမြ တည့္တံ့ခိုင္ၿမဲ ႏိုင္ေရးဟာ ထိပါးၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုးဘြားေတြ ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု အေမြအႏွစ္ကို ေနာက္မ်ိဳးဆက္လက္ထဲ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဟာ ႏံုနဲ မိုက္မဲတဲ့ လူေတြ အျဖစ္ ရာဇဝင္မွာ စာတင္ခံရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြဟာလဲ တိုင္းျပည္ေပ်ာက္ရတဲ့ အျဖစ္ဆိုးထဲ သက္ဆင္းရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကို ျမန္မာႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသား တေယာက္အေနနဲ ့ ျမန္မာျပည္နဲ ့ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသားေတြ ဘက္ကေန ရပ္တည္ ေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးသားရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ တခုထဲ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ရဲ ့လက္ရွိ တည္ဆဲ နယ္နိမိတ္ ကမာၻတည္သေရြ ့ တည္တံခိုင္ၿမဲေရး နဲ ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့တိုင္းရင္းသား ညီအကိုေတြ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ ့နယ္နိမိတ္ အတြင္းမွာ လံုၿခံဳေအးခ်မ္းစြာ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ အေျခခ် ေနထိုင္သြားႏိုင္ေရး ဘဲျဖစ္ပတယ္။

  ခုအခ်ိန္မွာ အားလံုး သိႀကတဲ့ အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို ့ဟာ ကိုယ့္ေျမ၊ ကိုယ့္ေရမွာ ေနထိုင္ရင္းနဲ ့ၿခိမ္းေျခာက္ ခံေနရပါတယ္။ လက္တေလာ မၿငိမ္သက္မွဳေတြ အတြက္ကေတာ့ သိပ္ၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္စရာ မရွိလွဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ျမန္မာ စစ္တပ္ နဲ ့ တျခား လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ ့ေတြဟာ သာမာန္ အခ်ိန္မွာေတာင္ ဒီကိစၥေလာက္ကို ေကာင္းေကာင္း ေျဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္။ အခုလို လူထုက အစြမ္းကုန္ ေထာက္ခံေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေျဖရွင္းရတာ ပိုလို ့ေတာင္ လြယ္ကူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီျပႆနာဟာ အခုမွ ထျဖစ္တဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပႆနာ စခဲ့တာ အႏွစ္တစ္ရာ တိုင္လုပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္လဲ ငါးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ အတြင္းမွာ ေျဖရွင္းႏိုင္ဘို ့လမ္း မရွိေသးဘူးလို ့ဘဲ ျမင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး တျခား ကိစၥေတြမွာ ဘယ္လို သေဘာကြဲကြဲ ဒီျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမ တည္တံံ့ေရးကိစၥမွာေတာ့ တေသြးတည္း၊ တသံတည္း ထာဝစဥ္ ညီညြတ္ၿပီး အၿမဲမျပတ္ သတိရွိရွိ ေစာင့္ႀကည့္ေနႏိုင္မွ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရရွိခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု အေမြကို ေနာက္မ်ိဳးဆက္လက္ထဲ မပ်က္မယြင္း လက္ဆင့္ကမ္း ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပႆနာရဲ ့ရင္းျမစ္ကေတာ့ အဂၤလိပ္က ျမန္မာ တႏိုင္ငံလံုးကို သိမ္းၿပီး ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာထဲ သြတ္သြင္း၊ အိႏၵိယရဲ ့ျပည္နယ္ တခုအျဖစ္ သတ္မွတ္အုပ္ခ်ဳပ္ လိုက္တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရာသီဥတု မွ်တၿပီး နယ္ေျမ က်ယ္ဝန္းလွေပမယ့္ လူဦးေရ နဲပါးလွတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ရွိရင္းစြဲ လူအင္အားနဲ ့ အဲဒီအခ်ိန္က ကမာၻ ့ ဆန္ေဈးကြက္ရဲ ့လိုအပ္ခ်က္ကို ဘယ္လိုမွ ျပည့္မွီေအာင္ ထုတ္လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အေျခအေန မရွိပါဘူး။ အဲဒီလို လိုအပ္ေနတဲ့ လူအင္အားကို ဘဂၤလားကေန သြင္းခဲ့ရာက ဒီျပႆနာ စခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆန္စပါး အဓိက စိုက္ပ်ိဳးတာက ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚနဲ ့ရခိုင္ေဒသပါ။ ႏွစ္ေနရာ စလံုးဟာ မူလက လူဦးေရ အလြန္နဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသဟာ အထက္အညာနဲ ့ဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူတာေႀကာင့္ ဘႀကီးေတာ္ လက္ထက္က စလို ့ သီေပါမင္းအထိ အထက္အညာမွာ မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္တိုင္း အညာက လူေတြ ေျပာင္းေရႊ ့ အေျခခ်တာ၊ အဂၤလိပ္ သိမ္းၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလဲ ဓါးမဦးခ် မူဝါဒေႀကာင့္ ေရ၊ မိုးမွန္ကန္တဲ့ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသကို အညာက လူေတြ ေျပာင္းလာတာ၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသဟာ ရခိုင္ထက္စာရင္ ဘဂၤလားနဲ ့ပိုေဝးတာေႀကာင့္ ဘဂၤါလီ ဝင္ေရာက္မွဳ နဲပါးခဲ့ပါတယ္။ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္း ေဒသကေတာ့ ကုန္းလမ္းနဲ ့ဆက္စပ္တည္ရွိ ေနတာေႀကာင့္ ဘဂၤါလီ ဝင္ေရာက္မွဳ မ်ားျပားခဲ့ပါတယ္။

ကနဦးကာလေတြမွာေတာ့ ဘဂၤါလီ ဝင္ေရာက္မွဳေတြဟာ ရာသီခ်ိန္အလိုက္ ဝင္ေရာက္မွဳ ပံုစံဘဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေယာက္်ားေတြဘဲ မိုးရာသီ စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္မွာ ဝင္လာၿပီးေတာ့ ေဒသခံ ရခိုင္လယ္ယာမ်ားမွာ သီးစားဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ၿပီး ရိတ္သိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ဘဂၤလားကို ျပန္သြားႀကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိသားစုမ်ားပါ ေခၚလာၿပီး တိုးဝင္ အေျခခ်ရင္း အဲဒီအခ်ိန္က ေပါမ်ားလွတဲ့ ေျမလြတ္ေျမရိုင္းေတြကို ခုတ္ထြင္စိုက္ပ်ိဳး ခဲ့ႀကပါတယ္။ ၁၉၃၅ မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အိႏၵိယကေန ခြဲထုတ္ဘို ့ျပင္ဆင္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီလို ေရႊ ့ေျပာင္းဝင္ေရာက္မွဳ ေပါက္ကြဲခ်ိန္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အိႏၵိယကေန ခြဲထုတ္ၿပီးရင္ အရင္လို အတားအဆီးမဲ့ ဝင္လို ့မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္ ေဒသမွာ ဘဂၤါလီရြာေတြ ေန ့ခ်င္းညခ်င္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာဘေမာ္က လူဝင္လူထြက္ ဥပေဒ ျပဳလုပ္တားဆီးဘို ့ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ဘဂၤါလီတိုးပြားမွဳဟာ ေႀကာက္ခမန္းလိလိ ျဖစ္လာၿပီး ေဒသခံ ရခိုင္ေတြနဲ ့ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာတာေႀကာင့္ တားဆီးအေရးယူ ႏိုင္ဘို ့ အဂၤလိပ္က စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ ဖြဲ ့ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ျဖစ္လာၿပီး ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ရခိုင္ - ဘဂၤါလီ ျပႆနာဟာ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ အစ အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္က ဆုတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာဘဲ ေပါက္ကြဲခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေတြမွာ အရပ္သား ဘဂၤါလီေတြနဲ ့အဂၤလိပ္တပ္က စစ္ေျပး အိႏၵိယ စစ္သားေတြ ေပါင္းၿပီး ေသာင္းက်န္းရာက စခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေတြ အေရးပိုင္ ICS ဦးေက်ာ္ခိုင္ အသတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေနတာနဲ ့ တူတယ္လို ့ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ေတာနဲ ့ဘူးသီးေတာင္ ေဒသမွာ ဘဂၤါလီေတြ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ၿပီး ေဒသခံ ရခိုင္ရြာေတြကို စီးနင္း တိုက္ခိုက္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ေမာင္ေတာေဒသကေန ဘူးသီးေတာင္ဘက္ ထြက္ေျပးလို ့မရေအာင္ ေတာင္ေက်ာ္လမ္းကေန ေစာင့္တိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဂၤလိပ္ ရွိတဲ့ အိႏၵိယ (ဘဂၤလားေဒ့ရွ္) ဘက္ကို ရခိုင္ေတြ လက္လြတ္ ထြက္ေျပးရပါတယ္။ အခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာရွိတဲ့ ရခိုင္ေတြဟာ အဲဒီ အဆက္အႏြယ္ေတြပါ။ သူတို ့ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ အတိအက် ရွိပါတယ္။

ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာလဲ ေမာင္ေတာေဒသက ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ ရခိုင္ရြာ တရာေက်ာ္ထဲက ဆယ္ဂဏန္းဘဲ ျပန္လည္ ထူေထာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မထူေထာင္ႏိုင္တဲ့ ရြာေတြနဲ ့လယ္ယာေျမေတြကေတာ့ ဘဂၤါလီေတြလက္ထဲ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အႏၵိယေရာ ျမန္မာျပည္ပါ လြတ္လပ္ေရးရဘို ့ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသကို အဲဒီအခ်ိ္န္က အေရွ ့ ပါကစၥတန္ ( အခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္) နဲ ့ပူးေပါင္းဘို ့ လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္းခဲ့ႀကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ အစိုးရက ခပ္လြယ္လြယ္ဘဲ ႏွိမ္နင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စစ္ဆင္ေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေစာျမင့္ အခုထိ သက္ရွိထင္ရွား ရွိပါေသးတယ္။ ေမးျမန္း မွတ္တမ္း တင္ထားႀကပါ။

လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ဦး ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ ျပည္တြင္း အက်ပ္အတည္းနဲ ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေတြေႀကာင္း ဘဂၤါလီ ခိုးဝင္မွဳေတြကို မဟန္ ့တား ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အခု က်ယ္ေလာင္ေနတဲ့ ” ရိုဟင္ဂ်ာ ” ဆိုတာဟာ အဲဒီ ကာလကမွ စေပၚခဲ့တဲ့ အေခၚအေဝၚပါ။ ၁၉၆၂ စစ္တပ္ အာဏာ သိမ္းၿပီး ေနာက္မွာလဲ မတားဆီးႏိုင္ဘဲ ရွိေနခဲ့ရာက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ လြတ္လပ္ေရး စစ္ပြဲကာလမွာ စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ အမ်ားအျပား ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပါကစၥတန္ တပ္ေတြနဲ ့ ဘဂၤလားေတြ တိုက္ႀကရာက ဘဂၤါလီ စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြဟာ ျမန္မာ နဲ ့အိႏၵိယဘက္ကို ထြက္ေျပးခဲ့ႀကပါတယ္။ အဲဒီလို ဝင္ေျပးလာတဲ့ ဒဏ္ကို အိႏၵိယက မခံႏိုင္လို ့ေနာက္ဆံုးမွာ သူ ့တပ္ေတြကို လႊတ္၊ ပါကစၥတန္ေတြကို တိုက္ၿပီး ျမန္ျမန္ စစ္ၿပီးေအာင္ လုပ္လိုက္ ရပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္မွာေတာ့ အမ်ားစု ေသာင္တင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြေရာက္ေတာ့ မဆလ က တရားမဝင္ ဘဂၤါလီေတြကို ရွင္းထုတ္ႏိုင္ဘို ့ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ နဂါးမင္း စစ္ဆင္ေရး ဆိုၿပီး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘက္ဘက္က အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိခဲ့ၿပီး အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လံုလံု မရွိတဲ့ ဘဂၤါလီေတြဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဘက္ကို ထြက္ေျပးသြားခဲ့ႀကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆလ အစိုးရဟာ သံတမန္ေရးဘက္မွာ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ၿပီး အဲဒီ ဘဂၤါလီေတြကို ဟသၤာ စီမံခ်က္နဲ ့ျပန္လက္ခံ ခဲ့ရပါတယ္။ UN နဲ ့ NGO ေတြ ပါဝင္ ပတ္သက္မွဳ အစပါ။

၁၉၈၈မွာလဲ ေမာင္ေတာၿမိဳ ့ကို စီးနင္းတိုက္ခိုက္ဘို ့ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၉၀ / ၉၁ နဝတ ေခတ္ဦးပိုင္းမွာ ဘဂၤါလီ ေတြဟာ ေနာက္တခါ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဘက္ကို ထြက္ေျပးခဲ့ႀကပါတယ္။ ဒီတခါမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းႀကားမွာ ဘဂၤါလီ ျပႆနာဟာ ” ရိုဟင္ဂ်ာ ” ဆိုၿပီး ကမာၻေက်ာ္သြား ပါေတာ့တယ္။ UN နဲ ့ NGO ေတြ နက္နက္ ရွိဳင္းရွိဳင္း ပါဝင္ပတ္သက္ လာၿပီး အဲဒီ ျပႆနာဟာ အခုထိ မၿပီးေသးဘဲ ဟိုတေလာက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံလာတုန္း ဦးသိန္းစိန္နဲ ့ေတြ ့ၿပီး ေျပာသြားတဲ့ ျပန္လည္လက္ခံေရးဆိုတာ အဲဒီလူေတြထဲက က်န္ေနတဲ့ လူေတြပါ။ နစက ဆိုတာလဲ အဲဒီ ၁၉၉၀ / ၉၁ ေနာက္ပိုင္း ကာလေတြမွာ ေပၚေပါက္လာၿပီး ေမာင္ေတာ ေဒသကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ့တာပါ။ လုပ္ငန္း မကၽြမ္းက်င္မွဳ နဲ ့ အျခားအားနည္းခ်က္ေတြေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလို ရွည္လ်ားတဲ့ သမိုင္းေႀကာင္းဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေနာက္တခါ ေပါက္ကြဲတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ ေပါက္ကြဲတာဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ မွန္မွန္ကန္ကန္ မထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ေပါက္ကြဲမွဳေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ေပါက္ကြဲမွဳေတြ ျဖစ္ခဲ့ရင္ လူဦးေရ အရ၊ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရး အရ၊ သတင္း ျပန္ႀကားေရး အရ ေအာက္စည္းေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြ ေပါက္ကြဲမွဳ ျဖစ္တိုင္း ေနာက္ဆုတ္ရဘို ့ရွိပါတယ္။ ကမာၻႀကီးမွာ ေခတ္အခါက ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၃၀ / ၄၀ ကဆိုရင္ သတ္ျဖတ္၊ မီးရွိဳ ့ ၿပီး လူေတြကို တျခားတနယ္ကို တြန္းပို ့လိုက္လို ့ရပါတယ္။ ဘာသံမွ မထြက္ပါဘူး။ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ပါဘဲ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုးအတြက္ နာက်င္ေစေပမယ့္ လက္ခံရမယ့္ ဟာကေတာ့ အဲဒီ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသမွာ အမ်ားစု ရွိေနတဲ့ ၁သန္းနဲ ့ ၂သန္းႀကား ဘဂၤါလီေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ျပန္ပို ့လို ့မရေတာ့ဘူး ဆိုတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့တေတြ သတိရွိရွိ၊ ပညာပါပါ နဲ ့ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ဘို ့လိုပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ျမင္တဲ့ ေျဖရွင္းဘို ့လိုအပ္တာေတြကေတာ့

-       ေနာက္ထပ္ မတရား ဝင္ေရာက္မွဳေတြ မရွိဘို ့

-       ရွိၿပီး ဘဂၤါလီေတြ လူဦးေရ တိုးပြားမွဳကို ထိန္းခ်ဳပ္ဘို ့နဲ ့တျခားနယ္ေတြကို ျပန္ ့မသြားဘို ့

-       ႏိုင္ငံတကာ သံတမန္ ဆက္ဆံေရး နဲ ့သတင္းျပန္ႀကားေရး နယ္ပယ္ တို ့ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။



ေနာက္ထပ္ မတရားဝင္ေရာက္မွဳေတြ မရွိႏိုင္ဘို ့ဆိုရင္ နယ္စပ္ေဒသမွာ ရခိုင္ရြာေတြ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိေနဘို ့လိုပါတယ္။ အဲဒါမွ ခိုးဝင္လာရင္ ခ်က္ခ်င္းသိၿပီး အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုလက္ရွိ ၿခံစည္းရိုးကာၿပီး နစက အေစာင့္ခ်ထားတာကို ပိုၿပီး အင္အားေကာင္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဘို ့လိုပါတယ္။ ၿခံစည္းရိုးဟာ ေတာင္ / ေျမာက္ ကိုရီးယား နယ္စပ္က ၿခံစည္းရိုးလို ခိုင္မာဘို ့လိုၿပီးေတာ့ နယ္စပ္ ရခိုင္ရြာေတြဟာ အစၥေရးက ကိဘုရွ္ ေတြလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ေတာင့္တင္းဘို ့လိုပါတယ္။ နစက မွာလဲ အဂတိ လိုက္စားမွဳေတြ မရွိေအာင္ ဆုေပး၊ ဒဏ္ေပး စနစ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ က်င့္သံုးႏိုင္ဘို ့လိုပါတယ္။

                လူဦးေရ တိုးပြားမွဳကို ထိန္းခ်ဳပ္ဘို ့နဲ ့တျခားနယ္ေတြကို ျပန္ ့မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဘို ့ကေတာ့ အိမ္ေထာင္စု တခုခ်င္း လူဦးေရ မွတ္တမ္း အတိအက် ထားၿပီးေတာ့ အၿမဲတမ္း စစ္ေဆးေနဘို ့လိုပါတယ္။ ဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္ပါ အသက္ မျပည့္ဘဲ အိမ္ေထာင္ၿပဳခြင့္ မေပးဘို ့၊ လံုေလာက္တဲ့ ဝင္ေငြ မရွိဘဲ မိန္းမ တေယာက္ထက္ ပိုမယူဘို ့၊ တအိမ္ေထာင္ ကေလးတေယာက္ထက္ ပိုမယူဘို ့တင္းက်ပ္ တားဆီး ထားသင့္ပါတယ္။ တတိယ ႏိုင္ငံ ထြက္ခြာတာကလြဲၿပီး ျပည္တြင္း တျခားေဒသေတြကို ျပန္ ့ထြက္မလာႏိုင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားဘို ့က အေရးႀကီးပါတယ္။ ေနာက္တခုက အဲဒီ တရားမဝင္ ဘဂၤါလီေတြနဲ ့ႏိုင္ငံသားေတြကို တရားဝင္ အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ လံုးဝမေပးဘဲ အေႀကာင္းေႀကာင္းေႀကာင့္ ကေလးေမြးလာခဲ့ရင္လဲ အဲဒီကေလးကို ႏိုင္ငံသား မေပးဘို ့ပါဘဲ။ ရက္စက္ရာေတာ့ က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။

                ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးနဲ ့သတင္းျပန္ႀကားေရးကေတာ့ အေရးအႀကီးဆံုးပါဘဲ။ ကိုဆိုဗို နဲ ့ဆူဒန္ ေတာင္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို ့ေလ့လာ သင္ခန္းစာယူဘို ့လိုပါတယ္။ အမွဳမွန္ေပမယ့္ ကမာၻကို လက္ခံေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ရြာျပင္ထုတ္ ခံရပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ ၿခံကိုလဲ အပိုင္းပိုင္း အခြဲခံရပါလိမ့္မယ္။ အေနာက္အုပ္စုဟာ အေရးအႀကီးဆံုးပါဘဲ။ ဒီ ဘဂၤါလီ ကိစၥမွာ UNSC ငါးႏိုင္ငံထဲက US နဲ ့ UK ဆီကဘဲ အသံထြက္မယ္ဆိုရင္ အသံထြက္ဘို ့ရွိပါတယ္။ ျပင္သစ္၊ ရုရွား နဲ ့တရုတ္ဆီကေတာ့ ဘာသံမွ မထြက္ႏိုင္ပါဘူး။ UK ကထြက္ခ်င္ဦးေတာ့ US က သေဘာမတူရင္လဲ ထြက္ဘို ့ခက္ပါတယ္။ ဒီကိစၥမွာ US က အခရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကံေကာင္းမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းႏိုင္တဲ့ အခ်က္က US က အခုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လိုလားေနတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္တခါ ကမာၻက ေစာင့္ႀကည့္ နားေထာင္ရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရထားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ေျပာစကားဟာ သတင္းမီဒီယာေလာကမွာ အတိုင္းအတာ တခုအထိ သက္ေရာက္ပါတယ္။ အေနာက္အုပ္စု ႏိုင္ငံေရးဟာ သတင္းမီဒီယာရဲ ့အာေဘာ္ကို ေက်ာ္ဘို ့ခက္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကသာ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတာ မရွိဘဲ ဘဂၤါလီ ခိုးဝင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ေႀကာင္း၊ အဲဒါေႀကာင့္ တိုင္းရင္းသား / ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး ရမွာ မဟုတ္ဘဲ လူသားခ်င္း စာနာတဲ့ အေနနဲ ့ယာယီ ေနထိုင္ခြင့္ ရမွာ ျဖစ္ေႀကာင္း၊ ယာယီ ေနထိုင္စဥ္ အတြင္း စားဝတ္ေနေရးနဲ ့ အၿမဲတန္း အေျခခ် ေနထိုင္ႏိုင္ေအာင္ တတိယ ႏိုင္ငံမ်ားကို ထြက္ခြာႏိုင္ဘို ့ UN နဲ ့ INGO မ်ားက ကူညီဘို ့အေႀကာင္း ေျပာလိုက္ရင္ အတိုင္းအတာ တခုအထိ ထိေရာက္မယ္လို ့မွန္းပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ US ကလိုခ်င္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွဳကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေပးဘို ့လိုပါတယ္။ ဥစၥာရင္လို ဥစၥာရင္ခဲ ပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ မ်ားမ်ား မရွိသလို အခ်ိန္လဲ မ်ားမ်ား မရွိပါဘူး။

                ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြႀကားမွာ ကြဲျပားမွဳေတြ၊ အျငင္းအခံုေတြ၊ အနာေတြ ရွိေနဆဲပါဘဲ။ ဒီေန ့ အမ်ိဳးသားေရး ျပႆနာႀကီးနဲ ့ ႀကံဳေနရတဲ ့အခ်ိန္မွာ အမ်ားစုက ညီညြတ္ေနႀကေပမယ့္ မႀကာခင္မွာ အရင္လိုဘဲ ျငင္းခံုမွဳေတြ၊ ကြဲျပားမွဳေတြဆီ ျပန္ေရာက္သြားမွာပါ။ တျခား အေႀကာင္းအရာေတြမွာ ကြဲျပားေပမယ့္ ဒီ ဘဂၤါလီ အေရးကိစၥမွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ မခြဲျခားဘဲ ညီညြတ္ႀကပါလို ့ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြဟာ ဒီကိစၥမွာ အခ်င္းခ်င္း ပိုညီညြတ္ၿပီး တစိတ္တဝမ္းတည္း ရပ္တည္ဘို ့လိုတယ္လို ့ျမင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံဆိုတာ မရွိေတာ့ရင္ ႏိုင္ငံေရး အာဏာဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး ခင္ဗ်ား။



”ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကမာၻတည္သေရြ ့ အဓြန္ ့ရွည္ တည္တံ့ ခိုင္ျမဲပါေစ”