ေ႐ႊလုပ္သား
ဒီေန ့သတင္းမီဒီယာေတြမွာ ရခိုင္ဒုကၡ သည္ေတြက ႏိုင္ငံတကာ အလွဴေတြကိုလက္မခံ ဆိုတဲ့ သတင္းတစ္ ပုဒ္ တက္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ရခိုင္ အဓိကရုဏ္း ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီ ေထာက္ပံ့ေနၾကသူေတြျဖစ္ၾကတာေၾကာင့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကအထင္အျမင္တမ်ိဳးနဲ႔ ေမး နဲ႔ လာတာေၾကာင့္က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့တာေလးကိုေျပာျပ ျဖစ္ ပါတယ္။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးညံ့ဖ်င္းၿပီး မိုးမ်ားတဲ့ ဒီလို ရာသီဥတုမ်ိဳးမွာ ရခိုင္ေဒသကို ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ၾကတဲ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ကအလွဴရွင္ ေတြကို အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဆိုးရြား
တဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ ေလယာဥ္၊ ကား၊ ေမာ္ေတာ္ ဘာမွ ကိုပံုေသတြက္လို႔မရတဲ့ ခရီးလမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။
အစားအေသာက္နဲ ့သန္႔ရွင္းတဲ့ ေသာက္သံုးေရ၊ အိမ္သာနဲ႔ က်မၼာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈတို႔ ဆိုတာလည္း အေတာ္ႏုံရွာပါတယ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ဆိုတာ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္နဲ႔ ကပ္လွ်က္ မွာရွိတာေၾကာင့္ မိုးတြင္းကာလေတြမွာ ရက္ေ ပါင္း မ်ားစြာအဆက္မျပတ္ မိုးရြာသြန္းျခင္း၊ ေလမုန္းတိုင္းက်ေရာက္တတ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ သံုး အစားအစာေတြ အသံုးအေဆာင္ အကုန္လံုးကို ေႏြေႏွာင္းပိုင္းနဲ ့မိုးဦးက်ရာသီေတြမွာ အကုန္စုေဆာင္း ထားမွ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားေသာက္ ရတဲ့ ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေဒသမ်ိဳးကို ထင္တိုင္းႀကဲ စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယ အဆင္းရဲဆံုးျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံ ထားရ ေအာင္ စုတ္ျပတ္သတ္သြားခဲ့ရပါတယ္။
နကိုကတည္းက ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳရတဲ့ ေဒသမွာ ရခိုင္ျပည္တြင္းကို နည္းေပါင္းစံု နဲ ့လူဦးေရနဲ႔ အခြင့္အေရးအသာစီးရရွိေနတဲ့ ဘဂၤါလီ လူမ်ိဳးက မီးေလာင္တိုက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ေျပာျပ စရာ ေ၀ါဟာရ နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ အသံုးအႏႈန္းမရွိေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ ဘူသီးေတာင္ေမာင္ေတာမွာ ၁၉၉၃နဲ ့၁၉၉၉ ခုႏွစ္ေတြမွာ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥေတြနဲ ့ အသြားအလာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ စာေရးျခင္းကို ၀ါသနာပါသူပီပီ ေရာက္ေလရာေဒသကို အထူးသတိျပဳေလ့
လာမွတ္သားပါတယ္။ က်ေနာ္ က ရခိုင္ျပည္နယ္ အလယ္ပိုင္း ေက်ာက္ျဖဴ ဇာတိ ျဖစ္ေလေတာ့ ဘူးသီး
ေတာင္ ေမာင္ေတာ ဆိုတာ အသြင္အျမင္ လံုး၀ နီးပါး ကြာျခားတဲ့ေဒသလို႔ ေျပာရပါမယ္။ ျမင္ကြင္းေတြက
ေတာ့ ဘူးသီးေတာင္ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို လက္ခ်ဳိးေရလို႔ရပါတယ္။ ေစ်းမွာ တစ္ေန ကုန္ထိုင္ေနလို႔ရခိုင္နဲ ့ဗမာတစ္ေယာက္ ျမင္ရဖို႔ဆိုတာမလြယ္ေလာက္ေအာင္ကိုဘဂၤါလီလူဦးေရမ်ား ေနပါ
တယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ကို ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ေတာင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ဖက္ မွာတည္ရွိတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြမွာ ဂၽြန္ဆင္(စပိဘုတ္) ဆုိတာ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္း မွာသာရွိပါတယ္။ အဲဒီေရေပၚလွ်ပ္ေျပး ေရယာဥ္ေတြကို ကုလားျဖဴလို ့ေခၚတဲ့အဂၤလိပ္ေတြနဲ ့ကုလားမဲလို ့ေခၚတဲ့ ေခၚေတာ(ခ) ဘဂၤါလီ ကုလားေတြသာေမာင္းႏွင္ၾကပါတယ္။
ျခစားမႈစနစ္နဲ ့လည္ပတ္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ၀န္ထမ္းေတြက ေဟာက္စား၊ေျခာက္စား၊ ခိုးစား မွ စားရတဲ့သူေတြပါ။ လမ္းေၾကာင္းေတြကေတာ့ - - -
ေန၀င္ရီတေရာ အခ်ိန္ ေမာင္ေတာက ထြက္တဲ့ကား ဘူသီးေတာင္ကို လာတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ ဂိတ္ေတြ
မွာ နယ္စပ္ကျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဓါတ္မီးထိုးၿပီး ေခါင္းေရတြက္လိုက္တယ္။ ကားေခါင္းခန္း မွာစီးလာတဲ့ ဘဂၤါလီ သူေဌးက ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္နဲ ့ထည့္ ၿပီးေတာ့ ေငြေတြကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလူေတြ ဘူးသီးေတာင္ သေဘၤာဆိပ္မွာ တစ္ညအိပ္တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့စစ္ေတြသေဘၤာေပၚမွာ ေရာက္ ေနၿပီ။ ဘူးသီးေတာင္ က မနက္ပိုင္းထြက္တဲ့ ႏွစ္ထပ္သေဘၤာေတြက ညေန ၅နာရီေလာက္ဆိုရင္ စစ္ေတြ ဆပ္ရိုးက် ေခ်ာင္း သေဘၤာဆိပ္ကို ၀င္တယ္။ နယ္စပ္ကလာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဆိပ္ကမ္း ကိုတက္စရာ မလိုပဲ နာဇီရြာကို တစ္ေယာက္ က်ပ္ေငြ ၅၀၀ နဲ႔ ေလွသမၸန္ေတြနဲ ့ပို႔ေပးလိုက္တယ္။
စစ္ေတြက တစ္ဆင့္ ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြနဲ ့ဂြ၊ သံတြဲ၊ ေက်ာက္ျဖဴနဲ ့ေက်ာက္နီေမာ္ ဆိုတဲ့ ေနရာေတြကို
တျဖည္းျဖည္းျခင္း ပို႔ေဆာင္ေပးတယ္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအထဲကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ ့၀င္ေရာက္
သြားခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္နည္းက ေမာင္ေတာနဲ ့သံုးမိုင္ေလာက္အကြာမွာရွိတဲ့ ကုလသမဂၢ ရံုးရွိတယ္။ အဲဒီ ကုလ တံဆိပ္
ေတြ ကပ္ထားတဲ့ ကားနဲ ့ေမာင္ေတာက ဘဂၤါလီေတြကို တင္ၿပီးသြားရင္ ဂိတ္ေတြမွာ စစ္ေဆးမခံရဘူး။ ေန႔
တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း အဲဒီ ကုလသမဂၢကားေတြနဲ ့ဘူးသီးေတာင္ကို ပို႔ေနတယ္။ စပိဘုတ္ေတြ၊ ႏွစ္ထပ္ သေဘၤာေတြနဲ ့ကုလ တံဆိပ္ပါ အဂ်ီေတြ လက္ဆြဲအိပ္ေတြ အထုတ္အပိုးေတြနဲ ့ကုလသမဂၢ ၀န္ထမ္းလိုလို ပံုမွားရိုက္ၿပီး ရခိုင္နဲ ့ ျမန္မာျပည္တြင္းကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြကို ပို ့ေဆာင္ေပးေနတာကို
ျမင့္ေတြၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
နဂိုကတည္းက ျမန္မာစစ္သားေတြကိုေၾကာက္၊ ကုလသမဂၢ နဲ ့ႏိုင္ငံတကာ အင္ဂ်ီအိုေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ကို ရြံခ်ာစက္ဆုတ္ ေနခဲ့ရတဲ့ ေဒသခံ ဗမာနဲ ့ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ဒီကေန႔ လာလွဴပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အလွဴေတြကို လက္မခံတာကို လက္မခံရေကာင္းလားလုိ ့အျပစ္ျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အလွဴရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရိုးသားမႈရွိသလဲ။ အင္ဂ်ီအိုေတြရဲ႕အထာကို ျပည္တြင္း ကလူေတြမသိေတာင္ ျပည္ပကလူေတြ သေဘာေတာ့ေပါက္သင့္ ပါတယ္။ထူးျခားခ်က္။ ။ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၁၇ ၿမိဳ႕နယ္အနက္ ၿမိဳ႕တိုင္းတြင္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား ရွိၾကေသာ္လည္း အမ္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မာန္ေအာင္ၿမိဳ႕တို႔တြင္ မည္သည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးကိုမွ အေျခခ် ေနထိုင္ခြင့္ ယေန႔တိုင္မျပဳပါ။
၂၀၁၂ ဇူလိုင္ ၅ ေက်ာ္ေသာင္း
“အနီးျမင္ အေ၀ထင္ တက္တက္စင္ေအာင္မလြဲဖို႔”
ဒီေန ့သတင္းမီဒီယာေတြမွာ ရခိုင္ဒုကၡ သည္ေတြက ႏိုင္ငံတကာ အလွဴေတြကိုလက္မခံ ဆိုတဲ့ သတင္းတစ္ ပုဒ္ တက္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ရခိုင္ အဓိကရုဏ္း ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီ ေထာက္ပံ့ေနၾကသူေတြျဖစ္ၾကတာေၾကာင့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကအထင္အျမင္တမ်ိဳးနဲ႔ ေမး နဲ႔ လာတာေၾကာင့္က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့တာေလးကိုေျပာျပ ျဖစ္ ပါတယ္။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အထူးညံ့ဖ်င္းၿပီး မိုးမ်ားတဲ့ ဒီလို ရာသီဥတုမ်ိဳးမွာ ရခိုင္ေဒသကို ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ၾကတဲ့ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ကအလွဴရွင္ ေတြကို အလြန္ပဲ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဆိုးရြား
တဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ ေလယာဥ္၊ ကား၊ ေမာ္ေတာ္ ဘာမွ ကိုပံုေသတြက္လို႔မရတဲ့ ခရီးလမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။
အစားအေသာက္နဲ ့သန္႔ရွင္းတဲ့ ေသာက္သံုးေရ၊ အိမ္သာနဲ႔ က်မၼာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈတို႔ ဆိုတာလည္း အေတာ္ႏုံရွာပါတယ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ဆိုတာ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္နဲ႔ ကပ္လွ်က္ မွာရွိတာေၾကာင့္ မိုးတြင္းကာလေတြမွာ ရက္ေ ပါင္း မ်ားစြာအဆက္မျပတ္ မိုးရြာသြန္းျခင္း၊ ေလမုန္းတိုင္းက်ေရာက္တတ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ သံုး အစားအစာေတြ အသံုးအေဆာင္ အကုန္လံုးကို ေႏြေႏွာင္းပိုင္းနဲ ့မိုးဦးက်ရာသီေတြမွာ အကုန္စုေဆာင္း ထားမွ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားေသာက္ ရတဲ့ ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေဒသမ်ိဳးကို ထင္တိုင္းႀကဲ စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယ အဆင္းရဲဆံုးျပည္နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံ ထားရ ေအာင္ စုတ္ျပတ္သတ္သြားခဲ့ရပါတယ္။
နကိုကတည္းက ခက္ခက္ခဲခဲ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျပဳရတဲ့ ေဒသမွာ ရခိုင္ျပည္တြင္းကို နည္းေပါင္းစံု နဲ ့လူဦးေရနဲ႔ အခြင့္အေရးအသာစီးရရွိေနတဲ့ ဘဂၤါလီ လူမ်ိဳးက မီးေလာင္တိုက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ေျပာျပ စရာ ေ၀ါဟာရ နဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္စရာ အသံုးအႏႈန္းမရွိေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ ဘူသီးေတာင္ေမာင္ေတာမွာ ၁၉၉၃နဲ ့၁၉၉၉ ခုႏွစ္ေတြမွာ အေရာင္းအ၀ယ္ကိစၥေတြနဲ ့ အသြားအလာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ စာေရးျခင္းကို ၀ါသနာပါသူပီပီ ေရာက္ေလရာေဒသကို အထူးသတိျပဳေလ့
လာမွတ္သားပါတယ္။ က်ေနာ္ က ရခိုင္ျပည္နယ္ အလယ္ပိုင္း ေက်ာက္ျဖဴ ဇာတိ ျဖစ္ေလေတာ့ ဘူးသီး
ေတာင္ ေမာင္ေတာ ဆိုတာ အသြင္အျမင္ လံုး၀ နီးပါး ကြာျခားတဲ့ေဒသလို႔ ေျပာရပါမယ္။ ျမင္ကြင္းေတြက
ေတာ့ ဘူးသီးေတာင္ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြကို လက္ခ်ဳိးေရလို႔ရပါတယ္။ ေစ်းမွာ တစ္ေန ကုန္ထိုင္ေနလို႔ရခိုင္နဲ ့ဗမာတစ္ေယာက္ ျမင္ရဖို႔ဆိုတာမလြယ္ေလာက္ေအာင္ကိုဘဂၤါလီလူဦးေရမ်ား ေနပါ
တယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ကို ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ေတာင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ဖက္ မွာတည္ရွိတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြမွာ ဂၽြန္ဆင္(စပိဘုတ္) ဆုိတာ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္း မွာသာရွိပါတယ္။ အဲဒီေရေပၚလွ်ပ္ေျပး ေရယာဥ္ေတြကို ကုလားျဖဴလို ့ေခၚတဲ့အဂၤလိပ္ေတြနဲ ့ကုလားမဲလို ့ေခၚတဲ့ ေခၚေတာ(ခ) ဘဂၤါလီ ကုလားေတြသာေမာင္းႏွင္ၾကပါတယ္။
ျခစားမႈစနစ္နဲ ့လည္ပတ္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ၀န္ထမ္းေတြက ေဟာက္စား၊ေျခာက္စား၊ ခိုးစား မွ စားရတဲ့သူေတြပါ။ လမ္းေၾကာင္းေတြကေတာ့ - - -
ေန၀င္ရီတေရာ အခ်ိန္ ေမာင္ေတာက ထြက္တဲ့ကား ဘူသီးေတာင္ကို လာတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ ဂိတ္ေတြ
မွာ နယ္စပ္ကျဖတ္ေက်ာ္လာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဓါတ္မီးထိုးၿပီး ေခါင္းေရတြက္လိုက္တယ္။ ကားေခါင္းခန္း မွာစီးလာတဲ့ ဘဂၤါလီ သူေဌးက ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္နဲ ့ထည့္ ၿပီးေတာ့ ေငြေတြကို ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလူေတြ ဘူးသီးေတာင္ သေဘၤာဆိပ္မွာ တစ္ညအိပ္တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့စစ္ေတြသေဘၤာေပၚမွာ ေရာက္ ေနၿပီ။ ဘူးသီးေတာင္ က မနက္ပိုင္းထြက္တဲ့ ႏွစ္ထပ္သေဘၤာေတြက ညေန ၅နာရီေလာက္ဆိုရင္ စစ္ေတြ ဆပ္ရိုးက် ေခ်ာင္း သေဘၤာဆိပ္ကို ၀င္တယ္။ နယ္စပ္ကလာတဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ဆိပ္ကမ္း ကိုတက္စရာ မလိုပဲ နာဇီရြာကို တစ္ေယာက္ က်ပ္ေငြ ၅၀၀ နဲ႔ ေလွသမၸန္ေတြနဲ ့ပို႔ေပးလိုက္တယ္။
စစ္ေတြက တစ္ဆင့္ ငါးဖမ္းစက္ေလွေတြနဲ ့ဂြ၊ သံတြဲ၊ ေက်ာက္ျဖဴနဲ ့ေက်ာက္နီေမာ္ ဆိုတဲ့ ေနရာေတြကို
တျဖည္းျဖည္းျခင္း ပို႔ေဆာင္ေပးတယ္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအထဲကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ ့၀င္ေရာက္
သြားခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္နည္းက ေမာင္ေတာနဲ ့သံုးမိုင္ေလာက္အကြာမွာရွိတဲ့ ကုလသမဂၢ ရံုးရွိတယ္။ အဲဒီ ကုလ တံဆိပ္
ေတြ ကပ္ထားတဲ့ ကားနဲ ့ေမာင္ေတာက ဘဂၤါလီေတြကို တင္ၿပီးသြားရင္ ဂိတ္ေတြမွာ စစ္ေဆးမခံရဘူး။ ေန႔
တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း အဲဒီ ကုလသမဂၢကားေတြနဲ ့ဘူးသီးေတာင္ကို ပို႔ေနတယ္။ စပိဘုတ္ေတြ၊ ႏွစ္ထပ္ သေဘၤာေတြနဲ ့ကုလ တံဆိပ္ပါ အဂ်ီေတြ လက္ဆြဲအိပ္ေတြ အထုတ္အပိုးေတြနဲ ့ကုလသမဂၢ ၀န္ထမ္းလိုလို ပံုမွားရိုက္ၿပီး ရခိုင္နဲ ့ ျမန္မာျပည္တြင္းကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြကို ပို ့ေဆာင္ေပးေနတာကို
ျမင့္ေတြၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
နဂိုကတည္းက ျမန္မာစစ္သားေတြကိုေၾကာက္၊ ကုလသမဂၢ နဲ ့ႏိုင္ငံတကာ အင္ဂ်ီအိုေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ကို ရြံခ်ာစက္ဆုတ္ ေနခဲ့ရတဲ့ ေဒသခံ ဗမာနဲ ့ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ ဒီကေန႔ လာလွဴပါတယ္ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အလွဴေတြကို လက္မခံတာကို လက္မခံရေကာင္းလားလုိ ့အျပစ္ျမင္လို႔ သင့္ေတာ္ပါ့မလား။ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အလွဴရွင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရိုးသားမႈရွိသလဲ။ အင္ဂ်ီအိုေတြရဲ႕အထာကို ျပည္တြင္း ကလူေတြမသိေတာင္ ျပည္ပကလူေတြ သေဘာေတာ့ေပါက္သင့္ ပါတယ္။ထူးျခားခ်က္။ ။ ရခိုင္ျပည္နယ္ ၁၇ ၿမိဳ႕နယ္အနက္ ၿမိဳ႕တိုင္းတြင္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ား ရွိၾကေသာ္လည္း အမ္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မာန္ေအာင္ၿမိဳ႕တို႔တြင္ မည္သည့္ ဘဂၤါလီလူမ်ိဳးကိုမွ အေျခခ် ေနထိုင္ခြင့္ ယေန႔တိုင္မျပဳပါ။
၂၀၁၂ ဇူလိုင္ ၅ ေက်ာ္ေသာင္း
No comments:
Post a Comment